Χειρουργική καταρράκτη
Ο καταρράκτης είναι η θόλωση του φακού του οφθαλμού. Είναι συνηθισμένη πάθηση που αναπτύσσεται σε άτομα ηλικίας άνω των 55 ετών. Ο καταρράκτης μπορεί να παρουσιαστεί σε όλες τις ηλικίες καθώς μπορεί να συμβεί μετά από τραυματισμό (τραυματικός καταρράκτης), από φάρμακα, από κάποιες ασθένειες ή μπορεί ένα παιδί να γεννηθεί με καταρράκτη (συγγενής καταρράκτης).
Καθώς ο καταρράκτης αναπτύσσεται, τα κυριότερα συμπτώματα είναι:
- Μειωμένη όραση κοντινή και μακρινή.
- Θάμπωμα, λάμψεις, αντανακλάσεις γύρω από αντικείμενα.
- Διπλωπία.
- Εξασθένηση αντίληψης χρωμάτων.
- Αυξημένη ευαισθησία των ματιών στο φως με αποτέλεσμα να υπάρχει δυσκολία στην οδήγηση, στο διάβασμα, στο ράψιμο.
Ο μοναδικός τρόπος απομάκρυνσης του καταρράκτη είναι η χειρουργική επέμβαση, που πλέον θεωρείται ως μια εκ των ασφαλέστερων και επιτυχέστερων επεμβάσεων. Γίνεται με τοπική αναισθησία και δεν απαιτεί νοσηλεία του ασθενούς σε κλινική μετά το χειρουργείο. Ιδιαίτερη μέριμνα λαμβάνεται για τα άτομα με συνυπάρχουσα παθολογία στην περιοχή της ωχράς κηλίδος, όπως σε διαβητικό οίδημα ωχράς, οπότε γίνεται ενδοβολβική ένεση αντιαγγειογενετικών παραγόντων, προκειμένου η χειρουργική επέμβαση να μην επιδεινώσει την νόσο.
Την ημέρα της επέμβασης
- Η λήψη της καθημερινής συστηματικής φαρμακευτικής αγωγής γίνεται κανονικά πλην των αντιπηκτικών φαρμάκων για τα οποία γίνεται η κατάλληλη ρύθμιση σε συνεννόηση με τον προσωπικό σας καρδιολόγο ή παθολόγο.
- Πριν την επέμβαση γίνεται ενστάλαξη σταγόνων στο μάτι που πρόκειται να χειρουργηθεί και έπειτα οδηγείστε στην αίθουσα του χειρουργείου.
- Στην αίθουσα του χειρουργείου θα σας χορηγηθούν φάρμακα που θα σας προστατέψουν από τον πόνο κατά την επέμβαση.
Βυθοσκόπηση οφείλει να γίνεται σε όλους τους ασθενείς στα πλαίσια τυπικής οφθαλμολογικής εξέτασης. Απαραίτητη κρίνεται στην περίπτωση των διαβητικών ασθενών καθώς ο διαβήτης μπορεί να προκαλέσει αλλοιώσεις κεντρικά αλλά και στην περιφέρεια του αμφιβληστροειδή, χωρίς μάλιστα να έχει συμπτώματα ο ασθενής. Στην ίδια κατηγορία ανήκουν και οι υψηλοί μύωπες των οποίων η περιφέρεια του αμφιβληστροειδή μπορεί να φέρει αλλοιώσεις που προδιαθέτουν για αποκόλληση αμφιβληστροειδή. Τέλος απαραίτητη κρίνεται η βυθοσκόπηση στην περίπτωση συμπτωμάτων φωταψιών και μυοψιών. Οι ασθενείς δηλαδή αναφέρουν ότι βλέπουν λάμψεις/φωτάκια/αστραπές/μυγάκια κ.ο.κ. Σε ορισμένες περιπτώσεις αυτά τα συμπτώματα εκδηλώνονται σε άτομα τα οποία έχουνκάποιο σκίσιμο ή ρωγμή στην περιφέρεια. Συνεπώς η έγκαιρη διάγνωση τους με τη βυθοσκόπηση καθώς και η σωστή αντιμετώπιση γλιτώνουν από τον σοβαρότατο κίνδυνο να αποκολληθεί ο αμφιβληστροειδής.
